"Nie denerwują nas rzeczy czy zdarzenia, ale nasze spojrzenie na nie. Epiktet (filozof rzymski)"
Psychoterapia poznawczo-behawioralna to jeden z nurtów terapeutycznych, obok innych takich jak terapia psychodynamiczna, systemowa, humanistyczno-egzystencjalna. Powstanie różnych podejść w psychoterapii jest efektem rozwoju, jakiemu nieustająco podlega ta dziedzina. Naukowcy (teoretycy i praktycy) tworzyli nowe definicje, metody, sposoby patrzenia na rozwój poszczególnych zaburzeń a wokół autorów teorii gromadziły się zespoły współpracowników, którzy to tworzyli szkoły, nauczające kolejnych adeptów terapii w duchu danego podejścia.
Nurt poznawczo-behawioralny, w którym pracuje, powstał w latach 60-tych XX wieku, a jego głownymi twórcami byli psychiatra Aaron Beck i psycholog i pscyhoterapeuta Albert Ellis. Głównym jego założeniem jest twierdzenie, że na to, jak się czujemy i zachowujemy mają wpływ nasze myśli – wyuczone sposoby postrzegania samych siebie, innych ludzi, świata. To nie wydarzenia same w sobie, ale sposób ich spostrzegania, determinują nasze przeżycia. Nasze myśli mogą być w specyficzny sposób zniekształcone, zawierać błędy logiczne, być echem dawnych wydarzeń – nie być adekwatne, a wręcz szkodliwe dla naszego "tu i teraz", stąd też głównym celem psychoterapii – jest zmiana myślenia. Odbywa się ona stopniowo – najpierw terapeuta wprowadza pacjenta w model poznawczy – uczy dostrzegać powiązania pomiędzy sytuacją a myślą, emocją, zachowaniem i reakcjami ze strony ciała, jakie jej towarzyszą. Na kolejnych etapach pacjent zaczyna rozpoznawać włąsne myśli, dyskutować z nimi, i je modyfikować. Elementy behawioralne w psychoterapii to różnego rodzaju eksperymenty, które pozwalają testować nowe zachowania, których pojawienie się jest efektem zmian w myśleniu. Całość tych oddziaływań ma na celu pomóc pacjentowi w zdobyciu realnego oglądu siebie, innych ludzi i świata – co pomoże adekwatnie reagować na codzienne wyzwania i trudności.
Terapeuta jest ekspertem od terapii – pomaga zrozumieć istotę problemu, wskazuje metody, za pomocą których może dojść do zmiany. Pacjent to ekspert od samego siebie – jego czynna postawa i gotowość do omawiania przeżywanych trudności to warunki konieczne do tego, by terapia była skuteczna.